Podstawowym problemem z kosmetykami mineralnymi jest ich sposób nakładania. Aplikacja pudru mineralnego nie jest niestety łatwa i trzeba się jej nauczyć. Niezbędny jest do tego pędzel o miękkim i elastycznym, a także wyjątkowo gęstym włosiu. Za miękki będzie pochłaniał puder, a za twardy podrażni delikatną skórę. Najlepiej wybierać tak zwane kabuki, które są małe i gęste, lub płasko ścięte pędzle flat-top. Alternatywą dla nich są elastyczne pędzle wykorzystywane do nakładania różu oraz płaskie pędzle do nakładania podkładu w płynie. Samo nakładanie jest przedmiotem sporych kontrowersji. Polecana jest technika o nazwie buffing. Według jej wytycznych nabiera się na pędzel niewielką ilość pudru, wciera siego w pędzel, kolistymi ruchami przenosi na skórę. Inna szkoła uczy, by postępować jak ze zwykłym pudrem. Ciekawym pomysłem może być także użycie małej gąbeczki.

W każdej z proponowanych metod naszym celem jest użycie jak najmniejszej ilości pudru, wiec za każdym razem nakładamy jak najmniejszą warstwę i powtarzamy czynność do uzyskania zakładanego efektu. Nieumiarkowanie z pudrem spowoduje uwidocznienie się zmarszczek i z twarzy zrobi się maska. Dobrze nałożony makijaż naturalny jest niemal niewidoczny, wtapia się w skórę. Uważać trzeba na możliwość wzbijania tumanów kurzu z produktu. Omijać należy też tłuste kremy podkładowe, które mogą tworzyć plamy z makijażu. Dużej wprawy i opanowania wymaga z kolei stosowanie cieniu do powiek, który ma tendencję do rozsypywania się po całej twarzy i zaśmiecania sobą innych stref twarzy. Jeśli pojawiają się jakiekolwiek problemy z cieniami, można je nakładać po wymieszaniu z lekkim kremem. W ten sposób kolorówka lepiej przylgnie do skóry i będzie trwalsza.